شهر رویاهای من...

صلی الله علیک یا علی بن موسی الرضا....

سلااااااااااااااااااااااام امام رضای من...........

سلام تنها امید زنده بودن و نفس کشیدنم..........

یه مدت بود بدجور درگیر مسائل دنیا و آدماش شده بودم..

اصلا حس و حال آپ کردن نداشتم تا اینکه امشب.....

تا اینکه امشب اتفاقی تلویزیون رو روشن کردم...

حاج سعید حدادیان داشت از تو میخوند.......

آخ که باز اومدی و دلمو بردی..ازونموقعس دارم اشک میریزم..

ایکاش میتونستم حدو حصار دلتنگیمو اینجا بنویسم...

کاش میتونستم بگم چطوری و تا چه حد دیوونتم...

بقول یه نفر :حتی کفش هم اگر تنگ شود زخم میکند..واااااای بحال وقتی که دل تنگ باشد!!!!

                 منم دلم برات تنگ شده....

دلم برا شهر رویاهام تنگ شده..شهری که که هروقت اسمش میاد ذره ذره وجودم میلرزه...

مشهد...........مشهد................آره...مشهد..............

بهش میگم شهر آرزوها...........آره..آرزوها.......آرزوی من چیزی نیس جز رسیدن به تو.....

آخه آقای خوبیها چیکار کردی با این دل بیچاره ی من........

انگاری دیگه تاب و توان نداره....اخه مگه چشمای من چی دیدن ازتو که اینجوری بی قرارتن......

خدااااااااااایا..اخه کی جز تو دردمنو میدونه......کی میدونه دوری از معشوق یعنی چه...

منکه دلمو اجاره ندادم که پسش بگیرم...من دلمو فروختمو بجاش عشق خریدم..

خدایا؟؟؟؟؟؟؟پس کی قراره صاحب خونه دلمو ببینم؟

خدایا؟مگه اونموقع که میخاستم دلمو بفروشم بهم قول ندادی بهم طاقت بدی..

پس چرا انقد بیقرارم؟؟؟؟؟؟؟

بخدا دنیای بدون معشوقم برام جهنمه.........ازدیدن هیج جا لذنت نمیبرم جز گنبد طلایی آقام..

بخودت قسم هیچوقت آرزوی رفتن به جای دیگرو نداشتم جز مشهد..همیشه اولین وآخرین حاجتم

رفتن به مشهد بوده وبس..

خداااااااایا؟؟؟؟؟؟؟قسمت کن تا  همه برن و شهر آرزوهای منوببینن...

من نه دلم رفتن به کیش میخاد نه سی و سه پل اصفهان..

نه سفر به خارج میخام و نه دیدن برج ایفل...

خدایا؟من فقط ازین دنیا یه چیز میخام..................اونم مشهد.......خدایا من مشهد میخام...

دوسندارم بخوابم مگه اینکه خواب معشوقمو ببینم..

دوسندارم سفر برم مگه اینکه به دیدن معشوقم برم..

چندروز دیگه قراره برم راهیان نور..

فقط به این امید میرم که تذکره ی مشهدمو از شهدابگیرم..

دوسندارم درس بخونم مگه اینکه بادرس خوندنم خادم معشوقم بشم...

دوسندارم کیف و کفش عید بخرم مگه اینکه باهاشون راهی مشهد بشم..

دوسندارم سالم تحویل بشه مگه اینکه کنار معشوقم باشم یا اگر سعادت نبودبرم مشهد اونقدر

پاک باشم که معشوقم کنارم بیاد..

از همه مهمتر دوسندارم نفس بکشم مگه اینکه با تموم نفس هام معشوقمو صدابزنم..

خدایا؟؟؟؟؟؟چقد شیرینه اون مرگی که با دیدن معشوق همراه بشه...

پس بذار برا مرگم لحظه شماری کنم چون دیگه طاقت دوریشو ندارم.........

                                                                                        والسلام.....